Emziği Bırakıyoruz Bölüm-2

Sonra ne mi oldu? Bütün o kararlılığım Deniz'in  gece uykusuz kalmasıyla son buldu. Kıyamadım verdim emziği.. Bu şekilde 2 ay geçti sanırım. Deniz emziğe iyice bağlandı bu arada. Bağlanması bir şey değil emzikleri parçalıyor ve yenisini istiyordu anında. Madem bu kadar emzik delisisin, parçalamak nedir yani di mi ama?! Ama çocuk da haklı. Nasılsa bu kadın bana yenisini alır, ben iyice tadını çıkarayım bari şu işin mantığıyla hareket ediyordu sanırım :) İşte bu şekilde hayatımız parçalanan emzikler ve küçük beye yeni emzik yetiştirmek arasında gidip geliyordu.

Bir gün canıma tak etti ama deyim yerindeyse. 24 saat bile geçmemişti ki Deniz yeni emziğini ısırıp koparmaya başlamıştı. Anneannemizin evindeydik o sıralar.. Ondan da güç alarak ani bir karar verdim. Asla yeni emzik almayacaktım. Yani bu emzik Deniz'in son parçaladığı emzik olacaktı. Sanırım 2-3 gün sonra emziğin ucu  Deniz'in elinde kaldı. Gayet doğal bir şeymiş gibi elinden emziği aldım ve kopardığını, başka meme olmadığını söyledim. İtiraz bile etmeden döndü arkasını ve oyununu oynamaya devam etti. Bu sefer emziğini parçalanmış bir halde ortada bıraktım. Sanırım bir ara bir kriz geldi koşa koşa emziği eline aldı ve hooop bu ne be dercesine suratıma baktı :) yine sil baştan anlattım olayı. Bu arada ben alsa mıydım emzik, ay bi koşu gidip alayım moduna geçmekle geçmemek arasında bocalıyorum. Gece nasıl geçecek uf puff bir panik stres derken uyku saatine kadar hafif krizlerle atlattık günü. Çok uzun sürmüyordu bu krizler ama. Sonuçta parçalanmış emziği görünce susmak zorunda kalıyordu.

Ve uyku saati.. Tehlike çanları çalmayı başlıyordu. Sağolsun annem unutur sıkma canını diyerek sürekli motive etti beni. Yoksa ben o gece uykusunda çoktaan vermiştim yeni emziği. Deniz standart olarak yatağına koyar koymaz bastı yaygarayı. Uykuya daldı evet ama sanırım 20-30 dk sürdü. Emziğin gelmeyeceğini anlamış olmalı. Nasıl derin bir nefes aldım o an anlatamam. Gece de uyanmazsa işlem tamamdı. Eğer gece uyanıp da emziği bulamazsa uykusuz bir ertesi güne hazırlamıştım kendimi. Sonuçta Deniz uyanmadı (sanırım başarmıştık) ama o derin uykudayken onu emziksiz görmeye hiç alışkın olmadığımdan kalbim parçalandı resmen. En sevdiği şeyi elinden almış fena bir anneydim!??

İlk geceyi atlattıktan sonra işler çok kolaylaştı. Ortalama 1 hafta boyunca emziği aklına geldikçe ağladı, bağırdı, huysuz bir çocuk oldu çıktı. Ama bu durum sadece 1 hafta sürdü dediğim gibi. Bir daha asla parçalanmış emziği görmedi, emziğin e sini bile duymadı. Konuşamadığından ne istediğini tam olarak söyleyemediğinden, ağladığında hiç de anlıyormuş gibi davranmadım. Aksine ilgisini başka yöne çektik ve o da birkaç dakika sonra unuttu gitti olayı. Ve gün geçtikçe ağlama süreleri kısaldı ve emzik defteri kapandı.

Emzik bıraktırmak konusu da tuvalet bıraktırmak gibi aslında. Siz hazır değilseniz bebeğiniz de hazır olmayacaktır. Önce siz kendinizde o gücü bulmalısınız ki, bebeğiniz de o kararlılıkla sizden aldığı destekle kolay bir şekilde atlatabilsin bu süreci. Sonra gerçekten kararlı olmak gerekiyor. Bir kere karar verdiğinizde dönmeyin yolunuzdan. Elbette ağlayacaktır, yahu bebek o daha! Gözyaşlarına teslim olacaksanız erteleyin bu işi lütfen. Nasıl olsa ağladığımda verecek annem emziği bilinci gelişiyor çocuklarda hepinizin bildiği gibi. O yüzden pes etmek yok. Ve inanın bana zannettiğinizden kolay oluyor. Bol oyun, ilgi, sevgi ve sabır pek tabii. Haftalarca sürecek bir süreç de değil hem bu.

Emzik bıraktırmak da emziğe alıştırmak gibi büyük bir dert. İkisi de bir zamandan sonra herkesin hayatını kolaylaştırıyor. Siz kararlı olun ve doğru zamanı bekleyin, yeter. Umarım yardımı dokunan bir yazı olmuştur.

Sevgiyle...